In 1846, schreef Clara haar pianotrio in g, algemeen beschouwd als één van haar beste werken. Tijdens deze jaren bestudeerden zowel Robert als Clara intensief de muziek van Bach. Clara ontwikkelde een bijzonder gevoel voor contrapunt dat ze als componiste vooral in haar pianotrio liet horen. In 1853 componeerde Clara Schumann haar 3 romances voor viool en piano en droeg ze op aan de legendarische violist Josef Joachim. Ze tourde ook uitgebreid met Joachim waarbij ze ook haar eigen muziek vaak uitvoerde. 

Robert schreef zijn eerste pianotrio in 1847, geïnspireerd door het trio dat Clara een jaar eerder schreef. In die jaren had Robert zich ook een meer doordachtere, architecturale compositiestijl eigen gemaakt. Hij schreef daar zelf over: “Ik schreef vroeger bijna al mijn kortere werken in een vlaag van inspiratie. Vanaf het jaar 1845 -  wanneer ik alles eerst uitwerkte in mijn hoofd – ontwikkelde ik een heel nieuwe compositiestijl.” Deze nieuwe stijl is nog steeds erg intuïtief expressief, enigszins traditioneler qua vorm maar tegelijk onuitputtelijk vindingrijk in het vinden van unieke oplossingen voor de ‘problemen’ van de klassieke vormen.

Trio Khaldei doorbreekt graag de grenzen van de triobezetting en brengt in dit programma een duo voor viool en cello, een sonate voor viool en piano, een sonate voor cello en piano en één van Beethovens meest geliefde pianotrio’s: het Geister Trio. Dit programma geeft een mooi beeld van Beethovens evolutie van classicus tot revolutionair romanticus.

Beethoven componeerde zijn Duo in C voor klarinet en fagot, wij spelen de bewerking voor viool en cello van F. Hermann. Het is niet geweten wanneer Beethoven dit werk juist schreef maar het is overduidelijk een jeugdwerk waarin de invloed van Haydn en Mozart nog duidelijk hoorbaar is sterk aanwezig is.

De Sonate voor viool en piano op. 24 kreeg na Beethovens dood de bijnaam “Lentesonate” omwille van de elegantie en levensvreugde die erin weerklinkt. Mozart is ook hier nog niet ver weg. Beethoven experimenteert wel met de vorm: dit is de eerste sonate met vier delen in plaats van de gebruikelijke drie.

De derde cellosonate en het Geister Trio - beide gecomponeerd in 1808 - zijn duidelijk vruchten van een rijpere componist die zijn eigen stem gevonden heeft. Beethoven zocht lang naar de juiste balans tussen cello en piano. We zien duidelijk in het manuscript dat hij bleef sleutelen aan de verdeling van het melodisch materiaal tussen beide instrumenten.

Het Geister trio dankt zijn bijnaam aan Beethovens leerling Carl Czerny die schreef dat het langzame deel hem deed denken aan de spookscène uit Shakespeare’s Hamlet. E.T.A. Hoffmann schreef dan weer “dat deze muziek bewijst dat Beethoven een romantische ziel heeft en deze op een hoogstpersoonlijke, doordachte en geniale manier in zijn muziek laat weerklinken.”